Elyaman 2 Şiiri - Seyfi Karaca

Elma sevmekle çiçeklenince fındık kıran dallarda
Bahar,
Yaz tüten yanıksılara sarı sıcak esince sayda seyranda sılada
Serçelenmiş kuşlar aha şimdi kar yorganları koynunda
El avuç sığmayan çalılardan evler yapınca sevmekle...
Arkarsular karlı dağlar destisinden buz mu buz çözüp
Yüreği türkü yanan dereler çılgınlarını çağırarak günardından
Giden güneş gölgeleriyle el elele
Yerden göğe tozan cıvııııl cıvıl
Cemreler dünyaya gelince sevmekle
Salınmış bahçelere sarmaşıklardan sokaklar doluşup elyaban
Her yamaçta yağmur pınarları bulutlardan dağlara tozduman
Toprakta arpa buğday sevmekle,
Sevmekle çarkında devran dönen değirmen
İyi olacak dert inse inse insanın yüreğine
Kavruk kibritler çalıp, ateşler tutuşturandan sevmek gibisi..
Gezgin düşüp isimsiz ilinde, susuz çölünde her adım
Bağban...
O deli çağlarda solmayacaksa gönül büyüttüğü çiçekte
Ne luzum var lokman olmaya ölmeyecekse
Hasta düşüp lokman..?
Dermanı yinesinden sevmekle

Seyfi Karaca...........Şubat / 11