Elvedana Vedadır Bu Şiiri - Veyis Kesgin

Son kez sana yazıyorum,
Tek yazmanın yolu buydu,

Öyle bir yara açmışım ki kalbimde,
Yıllardır arsızca kanar,
Kanar da ne bir an sızısı diner,
Ne de bir an olsa kabuk bağlar.

Şu zamana kadar hiç umursamadım,
Her zaman bu acılardan zevk aldım,
Yaşam kaynağımdı,
Sevgi uğruna ne yapsam azdı,
Ve sevdiğim uğruna.

Nefes alıp verdikçe,
Kalp kaslarım kasılıp gevşedikçe,
Yaram kalbimin içinde yaralı bir kurt gibi saldırgan oluyor.

Tuz basarım,
Bastıkça tuzu yarama daha zalim oluyor ve oluyorsun,
Daha derinlere iniyor sızısı,
Aradaki uçurumları kapatmaya çalıştıkça,
Sen daha çok açıyorsun.

Umutlarım günden güne daha derine iniyor,
Ve bende tutunamıyor düşüyorum,
Ne dermanı vardır ne de tesellisi,
Derman aramam hiçbir şeyde de avuntu bulmam,
Tek panzehiri vardır artık;
Bu yolun ikinci bir kişiyle gidilmeyeceğini bilmek gibi,

Neyse,
Nefes almadan yapamam,
Kalbim çarpmadan yaşayamam,
Gitmem gereken uzun bir yol var,

Güneşin kendim için doğuşunu izlemem için,
Çıkmam gereken yüksek bir yer var.

Gönül ister ki çekilen çile zevkle paylaşılsın,
Gönül isterdi ki, kötü günlere inat engelleri gönlümdekiyle aşayım,
Gönül yola senle yürümek isterdi, güneşi seninle izlemek isterdi,
Gönül bir ömür boyu beraber olmak isterdi seninle,

Artık yüreğinden söküp atabilirsin beni,
Ne gücenir ne de artık incinirim,

Sadece anladım ki, sadece ben istiyorum,
Sadece ben çabalıyorum, gerçeklerle ben restleşiyorum.

Artık anla,
Gam ve çaresizlik,
Acı ve umutsuzluk verene gönlüm yer vermiyor,
Kısa zaman sonra sana bir nefes ötene yakın olacakken,
Şimdi ne kadar uzak oluyormuşum.

Zaten göz göze bile bakarken aslında çok uzaktaydın,
Uzaktayken de çaresizliğinden yakınımdaymışsın,

Ne keşke diyeceğim ne de keşke dedim,
Pişman olmadım olmayacağım da artık,

Ağırlaştırılmış müebbetle yargılandım,
Sadece umutla gülümsedim,
Müebbete indirildim, yine umutla gülümsedim,
Sana saçma gelen şiirler ve şiir kitabım sayesinde,
Yine cezam düştü, yine gülümsedim,
Çünkü yüreğimde umut vardı.
Yüreğimde mutluluk vardı,
Çün ki güzel olan her şey den yanaydım,
Çün ki kalbimde inanç vardı,
Çün ki asla vazgeçemezdim,
Yüreğimde sevgi vardı,

Benim için üzülen insanları sevindirmeliydim,
Benim için ağlayan, biri de sen güldürmeliydim,
Çün ki yarım bıraktığım çok şey vardı, sen dahil,
Yarım kalmamalıydı hiçbir şey,
Yarınlar büyüdükçe adımlarım yarınlar için büyümeliydi,
Hayaller büyüdükçe, imkansızlaştıkça,
Ben de büyümeliydim ve büyüyorum da,
Okyanus mavisi sarı saçlı bir yeğenim var bir yaşında,
Adını bile adının ilk cümlesini verdim, nurhayal,
Çün ki hayallerim artık nurla aydınlatmalıydım,
Ve karanlıktaki yüreğim,
Şimdi içimdeki yara daha çok isyan ediyor,
Daha çok kanıyor,
Fakat her şeye ve sana inat, inadına inat,
Senin her zaman istediğin şey,
Fakat asla yapmadığım şey,
Son isteğin olacak bu benden,
Benim de senin için yapacağım son şey,
Ve sana yazdığım yazacağım son cümleler,
Kendine iyi bak demiyorum diyemiyorum,
Hoşça kal da demiyorum,
Nasıl kalırsan kal,
Sevdiğim her şey bana acı verdiğinden,
Sevdiğim için bırakıyorum ve de seni de,
Sevmediğim şeyleri mecbur olduğumdan seviyorum,
Bu an gibi,
Ayrılığın soğukluğu,
Güneş doğmak üzereyken yüreğime,
Aldığım nefes de içime doluyor.
Titriyorum, üşüyorum ve yanıyorum,
Her şeye inat yazmalıyım,
Son isteğin olsun diye,
Bağışlanmış organlarım ve dokularım,
Artık ben de acı çekse ne çekmese ne,
Umarım başka bedenlerde hak ettiğini bulur yüreğim,
Ben ölünce,

Senin bana yaptıklarına karşı,
İşte bu benden sana veda anıdır.

Hakkın varsa helal olsun,
Hakkını da helal et…