Elvedalarla Sarılan Şiiri - Mekan Atac

Tutarsız etrafım her biri kopuk
Dallarımdan biri düşse
Bini sallanırdı ve gölgesi yok
Elvedalarla sıralanmış işte
Hiçbiri sarılmadı yaşanan elvedalarla
Tanrıya sığınmak istiyorum şimdi
Söyleyin bana kolları nerede
Geceleri olmamalı üzgün insanların
Bir ağacı ve sallanan bin elvedası olmamalı
Sarılmak için elvedalara kucak açanlar olmamalı
Şehir annenin unuttuğu çocuklarıyla
Bir çocuk kayboldu sokakların da
Üstü başı pis gözlerinde korku
Kirli elbisesinin içinde çığlıkları
Çocuk öldü yaşlanmak için
Unutuldu parkta sarılmayı beklemek için
Tanrıya el açacağım dokunsun diye parmağına
Bir kiliseye kapanacağım
Tanrının kendi evinde misafirim
Ve şiirler yazacağım
Çalsın diye çığlıklarla yanan kiliselerde
Şiirin zehrini katacağım şaraplara
Lanetler okuyacağım tanrıyı bulmayana
Sarhoş olup vedalar edenlere
Sevgisiz yaşayıp bini yaşatana
Sallanıp elvedanın ortasında kalanlara
Ellerinde bir bavul olsun
Çeksin elbisesini şehir anne
Vedalara müziği getirene
Geceleri ayinler düzenleyeceğim
Vedalı ilahiler okuyacağım
Tanrıyı bulunca sarılacağım
Vedası olmayan sarılışlarla
Ahtım olsun tanrıyı bulan ilahiler yasaklayacağım
Vedası olmasin diye
Bir daha hüzün doğmasın diye...