Çakıl taşlarında yürüye yürüye,
Yaşadığım şehri unutur oldum...
Ateş oldum,su oldum..
Kırgınlıkla doldum.
Gözyaşlarım ağırdan ağıra akarken;
Sessizliğin içine gömülür halim,
Herkesi çileden çıkarır gibiydi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Şiirinizi
begeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta