Çakıl taşlarında yürüye yürüye,
Yaşadığım şehri unutur oldum...
Ateş oldum,su oldum..
Kırgınlıkla doldum.
Gözyaşlarım ağırdan ağıra akarken;
Sessizliğin içine gömülür halim,
Herkesi çileden çıkarır gibiydi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şiirinizi
begeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta