1952 - Mechul (hos geldi sefa geldi)
Ayrılık günü geldi...
Tüm diller sustu
dudaklar kilitlendi
gözler ayrılığın hüznünde
eller son bir defa duygu iletişiminde
Gidenin zamanı yok
Kalan bırakmaz elini
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
yol görünmüştür,
son söz,
belki son bir bakış
belki de son bir nefestir
Eller gerilir kalanda.
direnmekten yoktur eser gidende
Rahattır durgun ve sessizce
öyle huzurlu
dinlenmeye çekilmiş
hiç bir problemi kalmamış gibi
dalar derinlere öyle gider.
..
çok iyi bir anlatım, harika bir dersti.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta