İlmek ilmek dolanmış hayat boynuma
Debelendikçe canımı acıtıyor düğümler
Kırık bacaklı bir iskemlede parmak uçlarım
Dans eder gibi hüzün şarkılarının eşliğinde
Müziğin son nağmelerinde hayatın sonu
Dalda sallanan yaprak misali ruhum
Beynimi kemiriyor kurtçuklar
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Aslında hiç bir zaman hayatın bir oyun olduğunu düşünerek bu yönde hareket etmedim. Bulunduğum toplulukların çoğunda, hayatın bir oyun ve bizlerin de oyuncular olduğumuzdan söz ediliyordu, bu düşüncelerden yola çıkarak kaleme aldım (elveda sahneyi) ve üzerine kırgınlığımı ekleyerek...Teşekkür ederim Perihan hanım...
evet hepimiz rollerimizi oynamaya çalışıyoruz. bazen iyi bazen kötü. bazen çok mutlu hayatı seviyoruz bazen çok mutsuz hayattan beziyoruz. güzel bir çalışma eline sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta