El ayak çekilirken puslu bir akşamda
Birşeyler anlatıyorum o suskun mihraba,
Sesimi ne ben duyarım ne de akşamlar
Yol alırken aheste, ömrün sonbaharında
Uğramaz nafile.. o saadet dolu sandallar...
Güneşin battığı yerdedir şimdi adresim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta