ELveda kadınım…! Şiiri - Ramazan Uzun

ELveda kadınım … Ben gidiyorum…
AğLama, AğLama kadınım..
Mecburum…!
Bu yatak,Bu yastık bırakmadı beni.
Bırakmadı Kadınım ….
KaLkıp ta seni arayamadım sokakLarda.
Soramadım insanLara ….
ELveda ….

Kadınım toprak kokan kadınım…
ÖLümüm yakLaştı hissedebLliyorum…

Okadar kaLabaLık bir şehrin..
Okadar kaLabaLık bir semtinin…
Okadar kaLabaLık bir mahaLLesinde yaşıyorum ki.
Hergün penceremden,geçenLere bakıyorum…
Ama seni buLamıyorum..?
Seni tanıyamıyorum..?
Kadınım …aRTıK Susuyorum…

RüyaLarıma giren..
Gerçekte yapamadığım…
SokakLarında gezemediğim…
Semtinde eLimden tutup beni gezdiren.Kadınım..
ÖLümüm yakLaştı hissedebiLiyorum..

BenimLe koşan….
Bana sırdaş,Bana dost..
ReeLde tadamadığım mutLuLuğu Bana tattıran kadınım….

Hadi gel…… seni bekLiyorum….
ÖLümüm yakLaştı hissedebiLiyorum..

Söz verdiğim gibi…
RüyaLarda kaLmayacak…
KaLkacağım….
Çıkacağız sokakLarına….
Koşacağız beraber…..Şehre inat
Semtine hasret..Sınır Tanımayacağız eLbet
Hadi geL hayat gurbet..

Ooffff ooooffffffff….

Kadınım toprak kokan kadınım….
BunLar hayaL biLiyorum…
ÖLüm vusLat görüyorum…
GaLiba ben gidiyorum…

Dünyanın en ünLü ressamsı oLsaydım..
Seni çizemezdim…
Senin o güzeLLiğini kağıtLara dökemezdim…

Seni tarif etmek okadar zorki…
aMa ben..AnLıyorum…
OLmayacak…Görüyorum…
GeLmeyeceksin biLiyorum…
Bak işte şimdi hissediyorum..

ELveda kadınım…!
…………………..GaLiba ben öLüyorum…