Elveda İstanbul Şiiri - Hamit Demircioğlu

İstanbul’dan ayrılmak
boğazda düğümlenen bir cümle gibi,
yarım kalmış bir nefes…
Buruk bir acı bu,
adı konmamış bir hüzün.
Elveda, Boğaz’ın kırmızı gerdanlığı,
akşam güneşinde kanatlanan martılar,
taş duvarlara sinmiş yüzyıllık sesler.
Elveda İstanbul,
bir yanım Avrupa, bir yanım rüya.
Elveda Avrupa yakası,
kalabalığın içindeki yalnızlığım,
vapur düdüklerinde saklı çocukluğum.
Adımlarım geri dönüp bakıyor,
kalbim arkada kalıyor.
Ama Anadolu çağırıyor beni,
toprağın dili daha sade,
acı daha sessiz,
umut daha inatçı.
Anadolum beni istiyor.
Bekle beni Ankara,
bozkırın ortasında dimdik duran başkent.
Bekle beni Kayseri,
taşında sabır, ekmeğinde emek olan şehir.
Bekle beni Malatya’m,
kayısının sarısında güneş saklı memleket.
İstanbul,
sana veda etmek gitmek değil,
seni içimde taşımak demek.
Bir gün yine karşılaşırız belki,
ama şimdi
elveda…