Yürüyorum adım adım azalarak
Ayaklarımda bezden papuçlarım
Köşede keman çalan kör dilenci
Yosma süslü arnavut kaldırımları
Hava gri ve dumanlı bu sabah yine
Yağmura durmuş kış bulutları
Elimde küçük valizim var
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bence İstanbul terkedilecek bir yer değil. Düşünün derim bir kez daha. İstanbul'un mucize hayatına tars ve güzel tek bir şey var. Ona ayrılık şiiri yazmak. Kutlarım. Saygımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta