Yasak olan, zor olan nevarsa aldik hayatimiza yasamla koyun koyuna olmaktansa hep karsi karsiya durmayi yegledik hep isyanlardaydi duslerimiz sevmelerimiz aykiriydi meydan okuduk hayata ve sonunda savas alanina dondurduk hayatimizi elimize gecense buyuk bir ucurum ve sonu gelmeyen acilar dogru olan buydu diyerek avuttuk kendimizi zamandan calabildiyimiz kadar guzel <anlar> -calmak istedik sanki hakkimiz olan deyilmis gibi- calmak istedik oysa zaman okadar cok seyi alip goturmustuki bizden -hem hic hakki yokken- farettiyimnizde cogu sey icin gec kalmistik. acilarimiz yoldasimizdir onlara sarilip guclenmeliyiz dedik... ama biz ayakta durmaya calistikca hayat daha sert indirdi darbelerini ve oyle bir noktaya geldik ki ayakta durmakta mucadele etmekte anlamini yitirdi.. tipki bi zamanlar surunun bi parcasi olmanin anlamini yitirisi gibi peki yenilgiyi kabulmu etmeliyiz? hangisi daha anlamsiz bilemiyorum savasip yenilmek ruhu tuketmekmi yoksa akintiya karsi kurek sallamktan vazgecip akintida kaybolmakmi hangisi daha az aci verir... SORULAR GITTIKCE BUYUYOR ICMDE ve ben artik cevapliyamiyorum onlari sorular sorun olup beni icine hapsetti kaybolusun cildirisin esigindeyim YORULDUM ELVEDA HUZUN < YALNIZCA HUZUN>
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta