Elveda Emmioğlu Şiiri - Hanifi Okyay

Belki bir daha dönemem geriye!!!
Ruhumda bir sıkıntı var, emmioğlu.
Gidiyorum bu diyardan elveda;
***Yordu beni, bu hayatın çilesi.
***Kalmadı içimde, yaşama hevesi:
***Ne sakinin adı kaldı, nede meylerin;
***Vuslata erdi muhabbetim, emmioğlu.
Hasreti zehirli ok gibi, cana batıyor.
Battıkca daha fazla, canım yanıyor.
Ömrümün güneşi, hüzünle batıyor;
Elveda dost bildiğim, elveda emmioğlu.

Duymuyor sesimi, ruhumdaki sevgili!!!
Bir bilsen, öylesine özlem doluyum ki.
Çok yakından vurulmuşum, emmioğlu.
***Özlem gibi geliyor, leylakların kokusu.
***Lime lime, bu gönlümün dokusu.
***Sarpa sarmış, şu ömrümün yokuşu;
***Allahına kurban senin, emmioğlu.
Yıllar geçti herşey, mazide kaldı.
Söndü ışıklar bir-bir, perde kapandı.
Gönüle hatıra yalnız, özlemi kaldı.
Elveda dost bildiğim, elveda emmioğlu.
Hanifi OKYAY 04.10.2021 / 14:00