Elveda Çilekeş Adam Şiiri - Hamza Kaplan

Bir gelişle geldin ki, diyarlar ötesinden
Geldiğinden beri, dert çektin çilekeş adam
Alnımıza vurulan, hakikat lekesinden
Dönmezsin sen yolundan, olsa da sonun idam

Ayağında pranga, sırtında bitmez azap
Dökülse de ruhuna, acımasız bir kezzap
Yenilgiler ardında, elbet vardır büyük zap
Hicret vaktin gelmiştir, mukaddes bir beldeye

Vakit ayrılık vakti, gecenin sonunda nur
Kürsülerin Fatihi, bizlere verdin onur
Konu Allah oldu mu, konuşmadan önce dur
Seni korkutamaz, ne zindan, ne sürgün, ne sur

Bir ilkbahar gününde, aramıza gelmiştin
Gülen gözler ardında, gözyaşların saklıydı
Issızlar da ağlayıp, gözyaşını silmiştin
Söylediğin o sözler, ne kadarda haklıydı

Ölüm elbet mukadder, elbet bir gün gelecek
Çektiğin o çileler, kefarettir unutma
Senin de sevdiklerin, vedasızca ölecek
Alınyazımız çile, gel de azabı yutma!

Zaman geçip giderde, kimse yerinde kalmaz
Bir kez yere düştü mü, kimseler kapı çalmaz
Ehli tarik olsan da, çoğu insan laf almaz
Her ayrılık sonunda, vuslat vardır bilesin

Nice ayrılık gördün, vatanın oldu gurbet
Sabretmesini bildin, görsen de hep felaket
Seni bekleyenler var, bizlerden de selam et
Ruhunda aşkın közü, kalbinde hasret vardır

O birtakım insanlar, sana boykot yapmışlar
Hak yolunu bırakıp, batıla mı sapmışlar?
Manaları terk edip, maddeleri kapmışlar
Aldırma sen onlara, boş ver, çilekeş adam

Her yüzüne güleni, sen hemen dost mu sandın?
İnsanlar iki yüzlü, sanki birer maymunlar
Tıpkı Mevlana gibi: ‘Hamdın, piştin ve yandın
Sen onları bilirsin, onlar, şunlar ve bunlar!

Uzun lafın kısası, kısa lafın manası
Hangi yola çıksak da, Allah diyor ortası
Artık bitti gidiyor, Başçiftlik macerası
Mutluluğun ardında, gizlidir heyulası

İnsanlar ölür dedik, insanlıksa ölümsüz
Attığın her adımı, baştan aşağıya süz
Gidişinin tarihi, yazın sonunda bir güz
Yolculuk arefesi, elveda kutlu adam.

(Sivas) Temmuz 2013

Fuat Keskin’e İthafen-Başçiftlik