Elveda Şiiri - Münevver Erilmez

Elveda diyorum sizlere
Sevgili komşularım, hepinize
Sanmayın kırılıp, küstüm hiçbirinize
Ayrılıp gidiyorum,
Kalbimin kırık bir parçasını,
Bırakarak hepinize.
Karanlıktan korkan Süheyla’m
Sanma ki sevmiyorum,
Nasıl sevmem ben seni,
Burcu, burcu Anadolu kokarsın.
Şen kahkahalarıyla Şengül Hanım
Benzersin, Ahmet Muhip Dranas’ın
Fahriye Ablası’na
Seksenlik kayınpederine, saygıyla bakan
Temiz kalpli Ayşe gelin,
Güzel finosuna yas tutan Sebahat,
Söyle? Kimde kabahat...
Komşuların hasıdır Gülsen Hanım,
Uç gün gelmezsem sana
Pek çabuk darılırdın bana,
Hayriye’mi daha çok seviyorum diye.
Gülen ayvamsın, ağlayan narım,
Gülay’ımsın, gitsen de Koşu yolu’na.
Sevinç, Neşe, Gamze, Pınar...
Bütün kuşlar balkona konar.
İçin, için kuruyup üzülen Ender Hanım
Çırpınıp durursun kardeşlerine,
Senede bir gün evinde oturan pis Aysun,
Olmuş, Fatma’nın sayesinde, pirüpak.
Ara sıra çekilmez olsa da, Ahmet Amca,
Kendini kaybeder, diyerek Hak, Hak
Erzincanlı, elimde değil,
Çok seviyorum senin de çocuklarını.
Onca kalabalığına, en sakinidir,
Saygılıdır Canca’lar.
Adını bilmesem de, on numara,
Sessiz sakin komşumuzdur.
Şişeler devirmesin seni, üç numara.
Çocuklarını çok döven güzel kadın,
Çocuklar bir çiçektir, dövme sakın.
Yardımsever Hülyalım
Sağlık meleğidir Nurcan
Sabır taşıdır Sâbire Hanım.
Daha sayamadığım var mı? Bilmem.
Pembe köşkün bekçi köpeği Haydut!
Sana da elveda
Tamirci Tuğba, Bakkal Ercan, Sütçü İsmail
Elveda tüm dostlarım
Sevenlerim, Sevmeyenlerim,