Elmayı yiyen son demin ademiyim

Nefes nefese çıktım dağlarına
Bağrında sözlüğün ben tanımsız kılıyor sensizlik
sözlerinde tuzum, biberim,aşım, aşkım
susuz, uykusuzum, sensizim
böğrümde nazların yar dolandım olana
sol yanımı vuran tutuluş zembereği beni alıyor zamandan
beşiklerinde beni sallıyor özlemin depremi
sana hayattan ödedim acılarımı
bu aşkı öldürmene izin veremem
ruhun su yatağında kendini boğmaya alış
umudun mutunda mitlerim büyür
destanımızı yaşamaya çalış
hüzünleri berdel verdim bedellerime
uslanmaz pusun paydasındayım
beni benle çarpıp değiştiğimi göreceksin sağlamalarla
içimdeki seni böldüm ölmeye
ölümsüzlük çıktı ağlamalarla
Şimdi devam et kimsesiz sevgilerle beni saklamaya
köklerinden kopar kalışları .
adressizliğinin simyasına simlerini sür,sürgünlerin süveydası
seninle yaşadığım anların kopyasını çekti çekilmezler
mutsuzum çekimsiz çıktı cümlemden
bekleme benden silinecek senli gitmeler
masal ile asal arasında periydin vavlarında saklı vahaların
dur besmelesiz gidişlerin uçurumunda
safına eklendin kimsesiz kalakalışlar
biraz kemirsin sadakatin güven elmamı
ben elmayı yiyen son demin ademiyim
beni de kovdular cennetinden
Sana değil kendime diyorum cehenneme kadar sevmeye varım
Ve orda ateşini ben hazırlayacağım
Bana dönemeyen aşk küffarı olarak yanacaksın
Öle
öle-mezsin ulanmaya
çünkü asana dizelenişim yalnız bir zihaftı
yalnız iki gece kadar karanlıktı medlerde arama beni
bentlerini kır da gel
Şimdi bırak içindeki gelemeyiş senfonisini
Besteleme bir daha yapam,edememleri
kendini asma ruhumun isimsiz babil asmalarında
bir hecenin kapladığı yer kadar yar kal somalarımda
hiçlik hoşluğun şifresini kırmış kırıkların sonlarımda
Bir uçurum çeşidi açılır imkansız kinlerinde
boşluğu yüreğinde gel doldur tok ollarınla

bu kadar mutlu ektim geleceğe
olmazların eleğinden geçtim
Seni “ sana “ seçtim
Bite-mez-sin,dal ile zal arasında
ölümsüzlüğünü yamaladım huzura
Çünkü ben sana aşktan öte aşk dedim

bir hecenin kapladığı yer kadar yar kal somalarımda
bir kelebeğin gözbebeği kadar aşk kal özümde