Elma Şekeri Şiiri - Yorumlar

yüreğinize sağlık çok güzel nefis birşiirokudum kaleminiz donmasın yüreğinizden sözler eksilmesin saygılarımla

İnsan ne hayattan ne de kendinden kaçabiliyor...Ateşi sönmüş olsa da dumanı tüten bir ağrının iç çekişi gibi şiir.İki ayrı kutupta boşluğa düşen kelimelerin dokunuşu boşa değil...

kalemin güzelliğini kutlarım...
Sevgilerimle...

İki ayrı dünyanın çekişmesi o kadar derin ki!:..... Kutuplar kadar birbirinden uzak .... ama kutuplar kadar güçlü bir çekimle bir arada.......

İlginç bir şiir!..... Adıyla içinde anlatılanlar çok güzel örtülmüş sembollerle..... Şifreli gibi.... mesaj, alana!......

Şiirdeki özgün söylemler ve sözcük grupları şiiri daha bir okunası kılmış..... Son kozu 'hayat'ın oynaması şartıyla biten bu güzel şiiri ve sizi içtenlikle kutlarım Nilgün Hanım...... Saygılarımla.......

Harika bir sitem..
Hayata mı?
Elbette... O elma şekerinin tadına tuz katan o değil mi? Önce alıştırıp, şimdi avutan..
Sevilene mi? O da vardır sanırım şiirin içinde.. 'Suç üstü' diyorsa, bir başına mıdır? 'Ortağıdır' sevilen de en azından, sebebi değilse..

Şiirinizi özlemişim Nilgün Hanım.. Sitem bile olsa çok güzeldi. Kutlarım..

'Değişen bir şey yok' diye başlıyor şiir ve bir yerinde daha:
'Hala değişen bir şey yok
Bu pasaklı, yalanla beslenen dünyada' diye devam ediyor...Sitem bir şeylerin değişemediğine mi, yoksa yalanlara mı dünyayı çirkinliklerle beslediği için.

Kalemlerimiz yüreğimizin muhbiri bir bakıma. Fakat aynı zamanda dert ortağımız, sırdaşımız...İlahi arkadaşım. Huzurun kahbesi mi olur?... Yeter ki filizlensin yüreklerde.

Şiirin adı, hayatın ta kendisiydi aslında. Tıpkı bir elma şekerine benzetirim yaşamı. Önce alımıyla, tadıyla, alıyla çeker cazibesi sizi kendine. Aldanırsınız tadına. Sonuna kadar öyle devam edecek sanırsınız. Ardından tatlı bölümü biter elmasına gelir sıra. Nedense hiç de tatlı elmaları seçmezler elma şekerine... Az sora elması bitip sopasına sıra gelmese, razı olursunuz o tatsız, ekşi elmasına bile... Fakat o da bir yere kadardır işte...

Bu hayat bizim ve değiştirmek olası değil.Oyuncuları da... Kendi yaşamımızda başrol bile oynayamayıp çoğu zaman figüran olarak kaldığımız bir dünyada bir şeylere alışmaya.

Defter arasında kuruttuğum anılarla yaşamaya
Elmaya şeker katıp
Kırmızı hüzünlerle boyamaya,
Bir bıçak gibi bilenip
Güneşi kahkahalarla kesmeye alıştım.

diyor ya şaire. Bilmem, denesem başarabilir miyim bu saatten sonra.

Acıyı karla kardım çivi çiviyi söker diye o da olmadı. Çocukluğumun gizli mabedine sığındım gecelerce...

Baktım gördüm ki, yaşam denen şu uzun ince yolda 'Ön tekerlek nereye giderse arka tekerlek de onu izliyor' Zeynebim. Bize, elimizden geleni yapmak kalıyor sadece...

Kutluyorum çok özlediğim kalemini ve yürek sesini sevgimle....Nicelerine....

Oyunculuk sahneye çıkıp ezberden iki üç sözcüğü söylemek ve eli kolu sallamak değildir.Biz asıl gösterilerimizi gerçek yaşamdaki büyük sahnede ortaya koyuyoruz. Kendimiz gibi oynuyoruz.Kendimize oynarken başka oyuncuların da sahnede olduklarını biliyoruz.Onların içinden seçiyoruz bizimle baş rol oynayacak olabilenleri.Elma Şekeri tek başına kaç tane yenir yoksa? Evet, oyuncuyuz.Kolay ediniyoruz belki bu önadı;ama tutunabilmek de önemli.Adımızı birlikte olduklarımızla neon ışıklarına yazdırabilmek de.Onların yanıp sönmelerini sağlamak da.Biz, yaşamın içinden yaşam bulmaya görevliyiz insanlar olarak. Yaşamın içinden elde ettiklerimizle dış yaşam arasında ayrıklıklar olmalı ve bunların özelleştiğini kavramalıyız.Elma Şekeri tümlemesinin başlık olarak atıldığı bu şiiri ,Değerli Zeynep Nilgün'ün lirik anekdotlarından bazıları olarak düşünüyorum...Yine sevimli,sevecen,sempatik,; yine yaşamdan estetize edilmiş görsel anlamlarla dolu dolu lirik bir nehir akışını izledim. Her şiirinde olduğu gibi bu şiirinde de özgünlüğünü uçlandırmış Değerli Zeynep Nilgün...Ellerine,yüreğine sağlık...
Nicelerine.Erdemle.