Elma Şiiri - Mustafa Kaynak 3

Ne tuhaf bir meyve elma, değil mi ?
Önce insanı yolundan etti,
sonra düşüp bir daldan yolunu gösterdi.
Aşkı da betimledi elma, kimilerince yarıya bölünmüş iki kalpti, kimilerince karanfile bezendi, nahifti…
Kızıl rengi bir masal gibi kimine düşte oldu,
bazen sonu merak edilen nazenin bir masalda gökten düşen üçte.
Altın rengi uğursuzdu, asil bir güzellik sundu, kusursuzdu.
Ve bir sabah ölümle karışık kokarken buram buram, yarınlar umutsuzdu.