Ellisinde Bir Çocuk Şiiri - Tuğçe Çakır

Rüzgar tenime dokunuyor
Bir annenin bebeğini okşarcasına
Düşüncelerim hangi yamacın boşluğunda
Belki de bir ağacın en cılız dalında

Gözler uzaklarda
Ufuk çizgisinde aklım
Bir o kadar da yakınım
Sayıyorum adımlarımı

Ellisinde bir çocuğum
Sallanıyorum zannımca
Derdimi sallayan
İpleri kopmuş bir salıncakta

Aklım gidip geliyor şimdi
Bir ileri bir geri
Kalan üç beş aldatmacayla
Duru bir beden kaldı sadece ruhu çoktan kaybolan

Başında oyalı çemberi
Kestane barındırıyor saçında
Kirpiklerinde bir damla
Nede güzel yakışırdı sana
Gamzeli bir gülüş yanağında

Hava karanlık,küsüyor sanki yıldızlar
Bir yanım siyah
Bir yanım pembe
Gökyüzünü aydınlatan şey nerede?

Omuzlarım da bir ağırlık
Öne düştü bedenim
Karanlıktan korkuyorum
Aydınlığa çıkarın beni