Çocuklaaaar, ah bu çocuklar. Ne de severim başka başka çocukları da kendi çocuklarım gibi, yüreğimin orta yerine koyarım... Çocuklar saftır, temizdir. Hiç bir çocuk kendisine dışarıdan birisi telkinde bulunmaz ise kavga da başlatmaz, savaş da. İnsan soyu arasında en barışçı varlık, ne erkek ne de kadındır, her yerde ve her zamanda çocuktur, çocuk... Keşke biz büyüklerde onlar kadar saf ve temiz olabilsek. Keşke büyüdükçe küçülmeyi bilebilsek...
Bütün çocukları severim ben. Bütün çocuklarda tatlıyı sever. Ufacık bir çikolata, bir çocuğun yüreğine giden en kısa yolu bulmaktır. Her ne kadar çikolata ve tatlının aşırısı çocukların dişlerine zarar veriyor olsa da yine de hiç bir çocuk kendisine ikram edilen çikolatayı geri çevirmez... Siz yemediniz mi çocukken anne ve babanızın ya da teyzenizin dayınızın, dedenizin babaannenizin elinden bir küçük baston çikolata. Ne de heyecanlanmıştınız değil mi o çikolatanın yaldızlı kağıdını açarken? Ne de yüreğiniz pır pır etmişti...
Çocuklar kin ve nefreti bilmez. Onları kızdırırsanız bile iki üç dakikada geçer kızgınlıkları. Onların sinirlilik durumları biz büyükler gibi değilidir. En yaramaz diye adlandırılan çocuğun bile sevgi dolu bir yanı, yaklaşacağınız, onu elinizin avucunuzun içine alacağınız bir tarafı mutlaka vardır. Sakın sakın ha çocuklarınıza vurmayın. Boş verin o saçma sapan ''Dayak cennetten çıkmadır.'' lafını. Onun yerine dayak ile ilgili şu veciz cümleyi aklınıza getirin ''Dayak ile adam olunsaydı önce eşekler adam olurdu.'' Çocuk dövmekte neymiş. Yapılan araştırmalarda çocukluk yıllarında anne ve babalarından aşırı derecede şiddet gören çocukların daha ileri ki yıllarda suç işlemeye daha meyilli yurttaşlar olduğu gözlemlenmiş bilimsel bir gerçektir...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta