Ellerini Uzat Şiiri - Ayla Yüksel

Açık pencereden sızan güneş gibi,
Anlatamıyorum sana olan hislerimi,
Çünkü o güneş hem gözümü alıyor,
Hem de ısıtıyor içimi.

Kış günü yağan kar ve buzlanan yollar gibi,
Hem bembeyaz ve temiz,
Hem de ilerledikçe ayaklarımdan kayıyor dünya,
Ardımda hiç kalmıyor iz.

Griden başka renk görmüyor gözlerim,
Yakınamıyorum, renklere küsmüşüm.
Mecalim yok, kifayetsiz sözlerim,
Korkutarak uyandırıyor her düşüm.

Neden yaşamalıyım bu dünyada söyle?
Neden hissetmeliyim bu kadar acıyı en derinimde?
Ve neden uzanacak bir ele muhtaç kalmalıyım?
Kendi kendime kalkacak gücüm olmadığından mı?

Söyle bana, bir yol göster,
Neden korkmalıyım bu kadar geleceğimden?
Neden bu kadar gözyaşı, kan ve ter?
Bu yolun sonunu göremeyeceğim ben.

Bu kara bulutlu hayatımdaki tek ışık sendin,
Bir umut ışığıydın belki ama,
Artık seni sevmekten de vazgeçtim,
Bağlama beni bu dünyaya daha fazla.