Bir Garip Aşk Öyküsü Şiiri - Ayla Yüksel

Seni sevmek kalbime acı veriyor,
Ve sonra o acıları nazikçe sarıyor,
İzi kalıyor daha sonra,
Ve her baktığımda sana,
Hiç kapanmamış gibi kanıyorlar.

Süslemeye gerek yok, böyledir seni sevmek,
Ağır öğüten bir değirmen gibidir hislerim,
Hızlı akan bir şelaleden farksızdır,
Yıldızlı bir geceden fazlası değildir,
Bulutların arkasında kalmış ay ışığı kadar da azdır,
Bir kelebğin ömrü kadardır,
Tek bir mevsim, o mevsimde düşen bir kar tanesi kadardır.
Seni sevmek en çok da tek bir kelime, ızdıraptır.

Canımı yakışına kızamamak ruhumu yaralıyor,
Beni düşündüğünü söylerkenki samimiyetin daha da kötü,
Eğer öyleyse diyor insan,
Öyleyse bir daha sakın düşünme beni.

Seni sevmek sadece acıtmaz,
İlk kez kar görmüş bir çocuk gibi mutlu eder,
Hep benim hayattan tiksiniyor olmamdan,
Ve kalbimin soğukluğundan böyle hissederim.
Çünkü benim bu kapkara kalbimi ısıtan tek şey,
Senin tek bir lafındır, bilirim.

Ellerini tutma hayaliyle uykuya dalarım,
Rüyalarıma girmen işten bile değil,
Böyledir seni sevmek,
Kışa dönmüş kalbimde umut adında bir ateş parçasıdır,
Benim için yanmayan bir ateş,
Ama sıcaklığından etkilenmeden duramam.

Bil ki, artık sevmeyeceğim seni.
İster vazgeçmek de buna, ister pes etmek.
Zihnim artık yangın yeri,
Çünkü yaktı beni seni sevmek.

Bil ki artık her şiirde bulmayacağım seni,
Yorulduğumdan değil, korktuğumdan,
Yaşamı bu kadar sevdirmen sebebi,
Ben seninle bile olsa yaşamak istemem artık,
Elbette, her korktuğumda kaçtığımdan.