Ellerin anne Şiiri - Kübra Keskinkılıç

Ellerim seni terkettiğinden beri
Azap suyu hücum etti gözlerime

Ellerime diktiğin umut çiçeğinin,
Can suyunu gözyaşlarınla vermiştin.
Her vakit kokladım onu,
Zamanı gelincede suladım,
Zaman geçtikçe sulama zamanı bir türlü geçmedi,
Zaman geçtikçe kırıldı dallarından her biri,
Soldu umut çiçeğim,yes'e düştüm,
Yaşaması için ellerine ihtiyacım var.
Annem ellerin,ellerini istiyorum.

Annem ellerin bir dünya
Gözlerimin gölgesi düşer ellerine
Bana beni anlatır ellerin.
Bütün bilinmezliklerim bir sırdır ellerinde saklanan..
Bir hayat vadeder bana ellerin.

Yüzüne her baktığımda,
Tebessüm ederdi; güleryüzün.
Bilmezdim,gözyaşlarını gamzelerinde sakladığını.
Ne zaman dönsem yüzümü gurbet yokuşlarına,
Gamzeler gurbet oldu; gurbet gamzeye karıştı.

Çok üzdü yavrun seni annem,çok ağrıttım yüreğini
Yusufunum senin,sen benim annemsin
Ne zaman kapanmaya kalksam ayaklarına dinsin diye gözyaşların,
alıp beni kucağına,
Yine mercan kalbinden inciler dizersin saçlarıma.

Annem ellerin rahle;
Ukde olur bana sensiz geçen gece.
Bir gece yarısı,
Bir dua arkası,
Bir gurbet sofrasında
Annem ellerimde saklısın.

Acı çekiyorum,kanım çekiliyor,nevrim dönüyor
Boynum bükük,sol omzum hep düşük
Tüm geç kalmış tebessümlerime yetişen sen; annem
Affet! Ağır gelir artık sol omzumdaki yük.

Annem! ellerin,ellerin
Ahh! ellerin kayar düşer toprağa
Titretir beni kalp atışların anne
Damarlarımdaki kan çekilse razıyım
Ne büyülü bir kelimedir; anne
Annem affet beni ölmeye razıyım.

Canın dayanamadığına canan dayanamazya
Toprağın hasretliğisin
Toprağın dayanamadığına söyle annem,yavrun nasıl dayansın.