Hasretin bir çığ gibi büyümekte sevgili,
Yokluğunda gündüzlerim
zifiri karanlıktan başka bir şey değil artık.
Tıpkı bir demet papatyaya benzeyen ellerini özledim,
Ve bu papatyaların başımı döndürüp
beni benden alan kokusunu...
Kayıt Tarihi : 14.2.2006 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!