Ellerim Üter Düşlerini Şiiri - Nurten Aktaş

(Anıza dönüşür
yalazlanır yıldızlar gibi
saman alevi, düşlerim)

Ellerimde gece
Geceye uzanıyorum ellerimle
-ileri, ileri daha ileri-
Yıldızlara uzanıyorum da
Gümüşten bir kemer kotarıyorum
Ellerim tekerlek dönüşleri
Yalazlanmış kaçınılmaza itafen
Süreğen, sürgit yolculuklara
Yangın yeri süreç
Güncesi sinmişse ellerime
Bıdayabilirim kollarımı, elbet
Omcasız, omuz başından

Kendilerini varoluşsuz adfedenlere
İtafen yaşamasız
Ve diyorum ki
Uzak kalma kendine –yadsıma
Sisli soğuk gecelere
Teninin kuytuluğunda

Derine inmek
Ve kaygılanmamak
Derinlikten dolayı

Dokunmak, yaşamın özüne
Özgün, özene bezene

1

Anlımı dayadım da cama
Soğurdum soğuğu
İnceden bir sızı
Şakaklarımda

Ayaza çektim kendimi
Bi gece vakti
Düşlerime çiğ yağsındı
Bedenim buysun
-ki hissetmeyeyim
Sıcak, sımsıcak dokunuşa özlemi
Kulaklarım donsundu
Değilse düşercesine
-ki duymayayım
uzak bir ses hüzmesi
yankılanan kahkaha
epiletif tartışma ortasına
Uğultulu sessizlik
Yalın, yabansı, içbükey
Ayrıksı yalnızlık

2

-saklı kentim-

Bir sis ki, boğulasıya -kentimde
Genzim yanıyormuş, yansın
Haykırmak geceye, çoğulluğuma
Biriktirdim kendimi
Etkileşim tekilliğinde
Gözlerim kavrulmalı dumandan
Yine bir yol ayrımı izdüşümüne
Dudaklarımın solgunluğu
Yanaklarımın kızıl kavruluşuna
Derin yarıklarla çatlasın
Gergefinde kurumuş göz yaşlarıma
Dağladım da, yalnızlığım
Ellerimi
Ellerim ütecek düşlerinizi

Kimsesizliğinde sessizliğim

1996/1999