Ellerim Üşüyor Şiiri - Araz Yeken

Yüzüm artık her hatırada can çekişirken
Ellerim sonsuza kadar üşüyecek.
Ve bu sabah uyandığımda
Günümün bu denli katilleşeceğini, bilemezdim…
Sana kızgın değilim..
Hiç kızamadım sana.
Ben yokluğunda yok olacakken
Senin bensizlikte de rahat nefes alabileceğini bildiğim için
Kırılıyorum sadece…
Ve ellerim hiç bu kadar hassas olmamıştı.
Boğazımdaki hıçkırıkları çözdüm.
Ve ilk kez çocuklar gibi ağlayabildim bu gece…
Seni nasıl unutabilirim?
En hayin gidişinin ardından bile
Her gece öldürdüğüm seni her sabah kalbimde buldum…
Senden nasıl nefret edebilirim?
Hatırlamak istemiyorum ki seni..
Çünkü sen aklıma düşünce
Kibritçi kız kadar öksüzleşiyorum
Gecenin ışık selleri geçiyor içimden
Ben geceden geçemiyorum…
Biliyorum ki ihtiyacım olan tek şey gülüşün.
Şimdi gözlerin olsaydı geceme çökmezdi karanlık
Ve ellerimin soğuktan çatlayan yerleri
Kanamazdı bu kadar…
Bir yanım sıyrılarak düşüyor benden
Ve kalan yanıma seni katmadan yaşayabileceğim bir düş kuruyorum
Düşlerim kendini vuruyor
Ölen ben oluyorum
Ve kanayan gözlerim…
(ellerimse sonsuza kadar çatlayacak yokluğunda…)