Eller üşümekte, zaman; güz..!
Yekpare güz..!
Yapraklara karışan bulutunun çiyleri donuyor
şimdi çepeçevre sende…
Ellerin üşümekte, düş bozgunuyla örselenmiş,
sızı yüreğinde, çalınmış hasat… Güz..!
Eller üşümekte, zaman; güz..!
Yankım dondurulmuş zamanın duvarında parçalanmasa;
tutuşacak güzün keskin ağzı. Nerede arsız eller?
Eller üşümekte, zaman; güz..!
Paramparça güz..!
Ellerim aranışında ellerinin yaprak bayramını..
Ellerim, ellerinin göğüne açılıyor; çiçek açmışlığına ellerinin…
Ah..! Zaman güz..!
Şerif ErginbayKayıt Tarihi : 5.12.2007 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şerif Erginbay](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/05/eller-ne-cok-usumekte-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)