Elisya-23 Şiiri - Hayrettin Taylan

Bir gülüşün istendik pınarları akıtır aşkımızı
Bir sızış gerçeğimin beyazlarına yanar,yanar aşk
Kim olduğum ne olduğum öneminde değillerin batar sineme
Seni sevebildiğim yerdeyim yar
Senden başka bir şey beklemeyenlerdenim

yar yanardağının ırmağında akar vuslatım
ağlamakla gülmenin sıcak adıyım
Pare pare olmuş ruhumun yadı
Hangi duanın son sesiyim bilemedim
rahmet kapısında ellerim havada
hangi kitaba sığmıyorsun çözemedim

Gözyaşlarının ıslattığı vicdanımın sözsüz telindeyim
Uslanmışlığa çalınıyor son adım
ve düşten düşen güzel çiçeklerin kokusunda kendimdeyim
bilmeyeceksin belki de
bu masum bekleyişlerimde meyve olacak umudum
heceme dokunsalar kitap olacak söylemediklerin
bu kadar silinişi okuyamıyor ruhumun sayacı
karanfilin fiilinde sayısız çekimler bağlar acımı
son bakışınla ıslattığın gözlerimi aklayacak güneşini
seni ışıksız ve aşksız da yaşacağım uçamayan kelebeğin olarak
baharın gelecek harın yakacak cemalimi
işte zamanın en kötümser demi damlayacak kavuşamadıklarıma
uzak bir şehrin uz yüreğinde uzanacak sensiz rayım
mesafesiz bekleyişlerimi taşıyacak sana keder
Sensizliğin isimsiz yokuşlarına yürütecek kader
sensizlik yokuşunda çöller üryan olacak yarama
kanayacak kanım, senden açan can çiçeğime
kalanların son nefesinde aşk aklanacak aşka
beni kendime paklayacak aşk ve kader