Elini son kez tutuşum Şiiri - Ali Doğanay

Bir seni gördüm, bir seni sevdim
Bir sana inandım, bir sana kandım
Bir heves değildin, aldığım nefestin
Benden o nefesi çek de göreyim

Bedeni terk eden can gibi gittin
Aklımda ne varsa hepsini sildin
Senden kalan her şey geçmişte kaldı
Gelecekte birini bul da göreyim

Seni affetmemek bir ödül olur
Affımın çilesini çek de göreyim
Özgürsün, yolların hep açık şimdi
Aklının çıkmazından kaç da göreyim

Bir gün geri dönüp de ararsan beni
Bildiğin her yerden sildim izini
Var iken bilmediğin o kıymetini
Bir başka gönülde bul da göreyim

Aklındaki sorular sordukça beni
Keşkeler, nedenler yargılar seni
Sakın şahit olarak çağırma beni
Bensiz savunmanı yap da göreyim

Boşa çile çekmiş, boşa yanmışım
Koşulsuz ne desen ona kanmışım
Kısacası ben seni benim sanmışım
Bensiz bir ömür sür de göreyim

Var mıydı sevmekten başka bir suçum
Bu şimdi elini son kez tutuşum
Elveda derken yandım, tutuştum
Şimdi bu alevden çık da göreyim