Elindeki elmalar…
Ruhun başka baharların keşiflerine akmakta,
sesinin tınısı kalbime değmeden saplanıyor çamura.
Tam senin olduğumu sanıp belki de, bu rahatlıkla
huzur arıyorsun, lensli gözlerin yapay bakışlarında.
Yine bir boşluğun deli eden yalnızlığında
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta