Elinde Yokluğun... Şiiri - Hulusi Vural

Uzun bir yolun sonunda mutluluk
sırtını sıvazlarken hissediyordu küçüklüğünü
Hiçliğin ortasında engeller ve sahiplendiği onuru
Güneş hiç parlak değil,

Ya sonra...

Teselli istersin seslenirsin sessizliğine
Doğru kimseler aldırış etmez
Gidiyormuş gibi acelesi vardır yıldızların
Kaçmak istersin saklanmak istersin birşeylerden...

Ya bitirmekse...

Ve dua edersin son ümidin için
Dizlerinin üzerindesin omuzlarında Kaldıramadığın bir yük sorgularsın kendini Gözlerindeki yaşlar kurumaya hatta kuraklaşmaya doğru uzanır,
Susarsın anlamazsın olup biteni
Ve göğe bakarak son umutla

Beni al...