Elinde Şiirim Vardı Şiiri - Erdem Bozdoğan

O kara günü hiç esilemedim hatırımdam,
Hani sana yazdığım o son şiirimi,
Iztıraplar içinde uzatmışken sana,
Gitme diyerek sen sarılmıştın kolumdan,

Sonra şiirimi başlamıştın okumaya,
Bir duvara yaslanıp derin bir ah çekerek,
Sarılmıştın boynuma bırakma beni deyip,
Bende başlamıştım artık senle hıçkırmaya.

Teselli için fısıldıyarak kulağıma,
Dokunaklı bir sesle ayrılamam demiştim,
Son saniyeler yaklaştıkça gözlerime bakıp,
Sımsıcak buseni kondurmuştun dudağıma.

Ve hareket saati gelmişti sonunda,
Otobüse binip sana bakıyordum pencereden,
Elinde şiirim vardı, gözlerin yaş doluydu,
Ya ben, ya ben deli olacaktım o anda.

Bak şimde sen orada mahzun bense burada,
Gönüllerimiz yaslı, gülmeyi unutmuşuz,
Sarıcoğlanım senle yaşar, sense banimle,
Kalplerimiz bir bedenlerimiz ayrı olsada.

Erdem Bozdoğan, Almanya 21.11.1989

Sarıcaoğlan