Benim yok. Zira dünyanın dört bir tarafında hüküm süren insan vahşeti karşısında “iyi” olabilecek bir çok şeyi kaybettim. Elimde sadece zalimlerin hakkından gelebilecek yegane güç olan Allah’a inancım kaldı.
Filistin’de bombalar altında paramparça olan çocukları görünce insan vicdanına olan güvenimi kaybettim.
Suriye’de savaşın ortasında kalıp sefalet içinde yaşayanları görünce insan merhametine olan güvenimi kaybettim.
Hala Afrika’nın bir çok ülkesinde açlıkla mücadele eden o mazlum insanlara inat Ramazanda israf sofralarında yerlere saçılan nimetleri görünce insanın paylaşımcılığına olan güvenimi kaybettim.
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta