Yaz demedin kış demedin halkın için düştün yola
Çaresize çare oldun bunca masum yetim dula
Meşrebi n olursa olsun dünyada ki mazlum kula
Tereddüt etmedin koştun açtın kucaklarını sen
Yokluk bükmüş bellerini dert üstüne derdi yazan
Bir yamalı pantolonla kabansız ceketsiz gezen
Parası yok kömür alsın çöpten kartonları dizen
Sanki fakirlerle eştin yaktın ocaklarını sen
Erişilmez hoş görün var şahsın için hatalara
Ne kadar çok benziyorsun inan ki sen atalara
Hep haykırdın haksızlığı kıtalardan kıtalara
Yemin içtin alçaklığın kırdın bacaklarını sen
Bana yine sen lazımsın senin gibi tayyip lazım
Sana inandım güvendim başkası yaymasın yozum
Bitmesin hiç senin şarkın seni sevdim be can özüm
Gece gündüz hep düşündün vatan çocuklarını sen
İnsanlığı örnek aldın şu ve ya bu ayırmadın
Sözüm ona şeytan gibi kötülüğü kayırmadın
Elin koydun taş altına konutundan buyurmadın
Veballerden bile düştün yaptın yapacaklarını sen
Her gün mesai yapıyor enaz üçyüz kişi günlük
Benim anladığım budur vatanseverlik ve kulluk
Terkedilmişti köyümde kapalı kalan kırk yıllık
Yeniden açtın yerdeki maden ocaklarını sen
Kayıt Tarihi : 14.1.2011 20:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!