Elin kızı Şiiri - İlyas Kaplan

senden başka kimim kaldı
simsiyah gözlerinin karasında yapayalnız
uçsuz bucaksız umutlarımıza
hayal kırıklıklarımıza rağmen
kim bilir ne kadar ayrı kalacağız
ey elin kızı

her pazartesi akşamı tren garından
kendi gölgesinin ardından yürüyen bir adam gibi
gözden kayboluncaya kadar
el sallarım
havadaki kokuna
kır çiçeklerine
seni doldururum ciğerlerime hep yeniden
ey elin kızı

biz aşkı peyderpey yeniden yaşamadık mı
aynı mehtabın altında
cennet çağrışımlı , duygu yağışlı
ıssız bir kıyı boyunca
sen mavi bir derya
ben sana kavuşmayı arzulayan bir ırmak
ey elin kızı

içimdeki kuraklığı bir bilsen
sana susuzluğumun şiddeti nice çöller kavurur
ne olursun çöl yangınlarına atma beni
o ceylan bakışlara aldandım bir kere
ey elin kızı

biz bir mucizenin gerçeğe en yakın halini yaşadık
onca yıl sadece seninle beraber
her bir kelimenin gönülden söylenen hali gibi
yıldızlar sönecek birazdan
en karanlık gecelerde
anlat bana bu aşkın sırrını
ey elin kızı

redfer