Dur, nereye böyle doludizgin.
Daha çocukluğun izi var üzerinde,
Çelik çomak yarası,
Mahallenin kavgası,
Oyunlardan arta kalan toz toprak.
Daha seninle ne günler yaşanacak,
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
