Elimi Uzatsam Şiiri - Yakup Çetintaş

bembeyaz kar içinde kardan beyaz yüzüne
şimdi araya mesafeler girdi kara kara gecelelerle
elimi uzatsam boşluk
soluğun hiç olmayacak ensemde
elimi atsam soğuk
yalnız bir soğuk
yalnızlıktan soğuk
Basında gözlerine cansız bakıyorum canlı görür müyüm bir daha o canlı gözlerini
inan hiç bilmiyorum
kar yağar
karlar yağar
erir baharla karlar
benım erıdığım gibi yokluğun kadar...
sonra bahar gelir doğaya toprağa
ağaca suya
bahar gelirde yeşerir ölü toprak
ve toprak üzerinde hiç dirilmeyecekmiş gibi duran doğa!
bahar gelir..
bahar gider
gelirde bahar
benim için sen olmadıktan sonra neye yarar..
yüzüm badem çiçekleri gibi erken karşılamayacak baharı
bir koyunun baharda emzirdiği kuzusu ve sevinci yaşar gibi yaşayamayacağım..
bahar gelir
bahar gider
karlar yağar
karlar erir
gülümser doğa
ben kıskanırım baharı çekemem yokluğunda
her şeye çare olur da
yokluğuna olmaz
yokluğun ılk günkü gibi soğuk
yokluğun yaprak dökmüş bir ağaç kadar çıplak
yokluğun
yokluğum olacak kadar gıran
geçse de gelse kavuşacağımız zaman
geçse de gelsin
güçsede gelsin..
ölüm bizi ensemizden tutmadan
gelsem de sarsam boynunu
sarmadan bizi ağır ince keskin demir tırpan..
zaman gittiğin günden beri duran
her şey gittiğin günden beri durağan
her şey sessiz her şey ilk günkü gibi sensiz..
(…….)