Daha dünyayı tanımadan,
gözlerinde öğrenme merakı,
dilinde anne ninnisi,
yüzünde mahçup gülümseme.
Gelip tuttun elimi çocuk.
Ben anlattım sen dinledin.
Başarmanın sevincinde,
Kah dağları aştık,
kah düz yolda şaştık.
Bazen güldük, bazen ağladık.
Yalandan hep kaçtık.
Parayı baş tacı yapmadık.
Çıkar için,hiç dost satmadık.
Emeğe saygı duyduk.
Sevgiye boyun eğdik.
Sonra;
Yollar mı, doğrular mı yitti?
Ben yolumu kaybettim çocuk.
Hadi gel çocuk, hadi!
Elimi tutma sırası senin.
Değişen nedir de bana,
biz yanlışı nerede yaptık çocuk?
Dost dedik,dost yok.
Sevgi dedik, sevgi yok.
Paraysa, bi güçlenmiş, bi güçlenmiş.
Satın almayacağı şey yok.
Kurduğumuz kaleler
yıkılmış birer birer.
Biz, kumdan mı yaptık o kaleleri?
Hadi de bana çocuk.
Ben yolumu kaybettim.
Elimi tutma sırası senin.
Yol neresi, yön neresi?
Göster bana çocuk...
Kayıt Tarihi : 5.4.2013 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklar yaş harç gibidir.
Üzerilerine ne düşse onun izini taşırlar.
Çocuklara biz yanlış yön gösterirsek onlar da bize yanlış yönler gösterecektir.
Aslında olay biz de bitmektedir.
Tebrik ederim.
Şiirin iletilerini kısa vadede düşündüğünüz zaman sığlaşan bir alana kilitlenirsiniz.
Bu yöntemin vargısı hep böyle olagelmiştir.
Ama odağına'çocuğu' çeken bir yazma disiplinini okuyorsanız izleksel uğraşların bütüncül konumunu projeksiyonlamak durumundasınız.
Şair'in-kuvvetli bir olasılıkla- insana yatırım yapmaya koşullu bir meslekten oluşu kurulmaya çalışılan lirizmin yaşam parametrelerini daha içten ,daha sevecen,daha hümanist kalem kullanmalara yöneltiyor ve şiir,bütün zamanlara açılan ayrıksı bir işlevsellk üstleniyor.
Bu sayfada atan ana damar'ı bütün örgenlerimle duyumsuyorum bir okur olarak.
Çok kutluyorum Efendim.
Nicelerine.Erdemle.
Ben yolumu kaybettim.
Elimi tutma sırası senin.
Yol neresi, yön neresi?
Göster bana çocuk.
kaybettik yolumuzu kaybettik yönümüzü .tut ellerimizi çocuk..
keşke çocuk olsaydık dediğimiz anlar....kutlarım kalem dostum..
Şimdi 'yol, yordam' öğrettiklerimiz bize yolu nasıl göstersin? Çekilmişiz işte o 'kumdan kalelerimize' her birimiz, şaşkınlık mı diyelim, yılgınlık mı, yetmeyen paranın ardına düşmek mi? Yoksa yılların yorgunluğuna eklenen 'kirli gündemlerle' uğraşmama, bulaşmama istenci mi?
Yanlış giden o kadar şey var ki Öğretmenim... Belki de en doğrusunu siz dillendiriyorsunuz... Hiç değilse 'en suçsuza, en masuma' umut bağlıyorsunuz...
Şiiri ve değerli şahsınızı kutluyorum Hümeyra Öğretmenim...
TÜM YORUMLAR (14)