9 Haziran 1963 Razgrad/BULGARİSTAN
Elimde Bir Tek Sen Kaldın
Seninle gidelim,
Sonsuzluğa;
Sen ve ben, sadece biz.
Gelmezsem beni götür, burada koyma.
Şimdi yüzümde hep hüzün, üstümde acı,
Beni buradan çıkar, bana bir iyilik yap.
Seni bekliyordum, sonunda geldin.
Dur!
Gitmeden önce bana son bir gülümseme ver,
O güzel bakış, o hüzünlü, saf, çocuksu gülümseme,
Bakmaya doyamadığım o gözler,
Dinlemeye doyamadığım o sözler,
Son kez, son kez...
Kayıt Tarihi : 18.3.2023 07:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kasım Kobakçı](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/03/18/elimde-bir-tek-sen-kaldin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!