Elifim Şiiri - Ali Fikri Karadeniz

Ben seni tanıdığım gün,
Hayat doluydu gözlerin.
Gülünce gamzeler dolardı yüzüne
Güller yeniden açar;
Ve güvercinler havalanırdı gök yüzüne...

'Sıcaklığını bu güneşten aldı' derdim
Sözlerini Mevlana'dan,
Sevecenliğini Yaradan'dan,
Sen başkaydın inan bana inan...

Biliyor musun?
Hayatı sevmedim hiç,
Menfaat dünyası ya bu dünya;
En karamsar anımda,
Seni tanıdım,
Ve yaşama yeniden bağlandım...

Sendin sebep,
Sendin insan değeri,
İyi ki tanıdım be Seni,
İyi ki yanında çalıştım.
Hani derler ya;
Öğreneceğim çok şeyler var
Ben Sende hayatın baharını;
Ve solmayacak anılar yaşadım...

Hani bizden ayrıldığın gün var ya;
Sana bir şiir yazmıştım
Duydum ki okuyunca ağlamışsın
Yüreğim buruktu,
Gözler öylesine bulut doluydu...

Acı haber tez duyulurmuş
Kızıl saçlarında
Gün doğardı bakışlarında
Duydum inanamadım
Elif'im
Benim bahtı kara kardeşim
Nasıl kıydın o canına?

Dünyayı karartmışlar, bir kutuya koymuşlar,
Hani nasıl desem?
Yüreğime bombalar yağdırmışlar,
Seni hangi dipsiz kuyuya atmışlar?
Nasıl dayanacak yürek
Elif'im;
Benim bahtı kara kardeşim...

Keşke Seni tanımamış olsaydım,
Canımdan can aldın, damarımdan kan
Kara toprak beni alsaydı;
And olsun verirdim inan
Elif'im;
Benim bahtı kara kardeşim...

Sanma ki gittin her şey bitti!
Sanma ki bütün dertler tükendi
Geride;
Geride adına ağıtlar yaktım
Ciğerimi dağladım, yüreğimi kanattım
Elif'im;
Benim bahtı kara kardeşim...

Şimdi hangi yıldızlardan bakıyorsun?
Yattığın yer kardeşim;
Cennet mekanın olsun
Ahhh... Bu acıya nasıl, nasıl dayanacak yüreğim?
Dua'lar kalbimden
Bekle beni, sırası geldiğinde geleceğim...!