Elifçe (hayıtlar çiçek açmış gördün mü ? )

Bugün yanı başımda hayıt çiçekleri var. Kimi beyaz kimi mor...Sabah erkenden toplayıp geldim.

Çok severim hayıt çiçeklerini, o da fesleğen gibi , yarpuz gibi bana çocukluğumu anımsatır.

Ben bunları yazarken ,bir Baudelaire dizeleri düştü aklıma...
***
Burnuma kadar gelen hava kokular taşır
Yemyeşil demirhidilerden gelen bu koku
İçimde gemici şarkılarına karışır *** ****

*Alıp Götüren Koku* şiirinden...
*Duymak isterdim o gemici şarkılarını*dedim, gülümseyerek...

Hayıt çiçeklerinin kokusu da benim , çocukluğumun sarı sıcak yazlarına karışıryor sanki ...

Yağmurlar bitmiştir... Toprak yollar ısınmış...Pabuçlarını eline alır, bir koşu tutturursun gideceğin yere doğru.

Yalın ayak koşarken bir toz bulutu kalkar arkandan, genzin yanar hafifçe... Sonra nereden çıktığı belli olmayan, ince bir yel terlemiş yüzünde gezinir... Toz kokusunu bastıran hayıtların güzel kokusu içini ferahlatır...

Terden yüzüne, gözüne yapışmış saçlarını, tozlu ellerinle çekip ,soluklanırsın...

Gözün, yolun iki kenarına dizilmiş hayıtlara takılır.Bir dal koparasın gelir...

Yaklaşır bakarsın... Yüzlerce arı vızıl vızıl, çiçekten çiçeğe dolaşmaktadır.
Elini uzatmaktan çekinirsin ,ya sokarsa ? diye...
Elinin acımasından çok , bal arısının öleceğini düşünürsün.

Nenen anlatmıştır... Bilirsin... Bal arılarının rahatsız edildiğinde soktuğunu, ama sonra kendilerinin de öldüğünü...
Vazgeçersin dalı koparmaktan...
Şimşek hızıyla elini uzatırsın narin çiçeklere.... Doluverir avuçlarına, eliverek insanların bolluğunca...
Koklarsın uzun uzun... Denize ulaşır sanki toprak yollar...

Bir koşu daha tutturursun yalın ayak... Ardında bir toz bulutu bırakarak...

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 27.6.2020 13:46:00