Elifçe (corona günlükleri 18)

(Sonra yine sabah oldu...)

Ben yine ilkin balkona çıktım. Sokaklar bomboştu.
Yok, hüzünlenmedim.

Düşündüm de bu sokaklarda dikkat çekmek için motosikletinin, arabasının egzozuyla oynamış yeni yetme gençlerin şamatasını...

Sokak düğünlerinin insanı zorla şıkıdım şıkdım müzik dinletme mecburiyetini...
"Kafam şişti , of ! yetsin " feryadlarım aklıma gelince güldüm kendime.
Sahi ne çok konuşurdum kendi kendime, sanki duyacaklarmış gibi.

*
Şu an bakıyorum da kuşlar bile bu dinginlikten memnun. Sanki daha bir cesurlar. Bu arada başımın üstünde bir çift kumru pır pır uçup duruyor...O kadar yakınlaşıyorlar ki kanat şıkırtılarını duyabiliyorum.

Aklıma düşüyor Ahmet ADA şiirinden bir dize;
*Pırr diye uçuyorsa başımın üstünden birkaç kuş
Yaşıyorum demektir bu kardeşim !______

"Yaşamak, galiba biz yavaşladıkça daha güzelleşecek" dedim kendime...

Sonra ah 'larımız geliyor aklıma , amanın nasıl da çoktu...

-Ah! daha lüks bir ev
-Ah! gidip o ipek elbiseyi alacaktım. Hem de kırmızıydı...

Elimin tersiyle kovaladım, mutlu olmamızı engelleyen bütün *Ah'ları...

Ama kul hakkının *Ah!' ları bir köşede duruyor...
Onu bizzat ahını aldıklarımızla ödeşmek gerekiyordu değil mi?

*
Neyse bu sefer kırlangıçlar , serçeler geçiyor başımın üstünden cıvıl cıvıl...Şairin dediği gibi;

"Yaşıyorum ben kardeşim!" diyorum...

Yüreğimde devam ediyor Ahmet ADA şiiri

Eski denizler onaylıyorsa sevda dizelerini
Sen yeni dizeler yaz, içindeki fırtınayı düzenle
Birileri hançerle dolaşırken, güle çalışırken
birileri
Güle çalışanları selamla kimseler selamlamıyorsa ________

*
Gülümsüyorum güne, birazdan güzel bir şarkı da düşer yüreğime...
_Aaa !düştü bile ...
*Bir kuş konsa badi parmağıma 🎶🎶

Mutluluk mu ? yok o kadar uzaklarda değil. Aha şuracıkta , kendi yüreğimizde...

günaydın yaşam..._______♥

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 5.5.2020 13:15:00