Elif Noktaya Dönüyor Şiiri - Ali Oskan

Bin nefrin binler nefrin Sensiz geçen anlara,
Trilyonlarca nefrin Senden ırak anlara.

Sinemde bin yanardağ faaliyete geçer,
Ard arda infilaklar zerrem dağılır gider.

Her bir zerrem nice gam, nice keder yüklenir,
Sensizlik döngüsünde ana asır yüklenir.

Senle olan bir anım asırlar hükmündedir,
Asırlar Senle olsam bir anın içindedir.

Senden bana, benden de, Sana Güzel Allahım,
Gerçek Senden Sanadır, Senden Sana Allahım.

'Ben ayine, Sen asıl, beni parlat ki; öyle,
En güzel yansıtacak pürüzsüz ayna eyle.'

'Sen Sevgili Cananım, Allahım, Yaradanım,
Beni Sana hazırla, ben aciz bir nadanım”.

Nice yıllık bu duam galiba kabul oldu?
En coşkun duygularla kalbim iştiyak buldu,

Sarhoş-mayhoş dolaştım vahdet denizlerinde,
Daldırılıp ta kaldım onun en diplerinde.

Sırlara üryan geldi, batınlar zahir oldu,
En yüksek hakikatlar zahirde sebat buldu.

Aşıka vuslat gibi hediyeler sunuldu,
‘Şeb-i Arus’ta gönül iltifata gark oldu.

Bu asude gecede dillere ziyan geldi,
Söylesin diye artık hallere ferman geldi.

Gözyaşıyla kutladım bu sonsuz erinçleri,
Ne dünya, ne kainat almadı sevinçleri.

Ezelden ebetlere uçtu gitti sevinçler,
Özgür bir kuş gibiydi, kayıtsızdı bilinçler.

Özlemlere yüklenen manalar suya düştü,
Su açılınca çıkan alem renkli bir düştü.

O düşün tabirinde, evvel ahir bir nokta;
Kainatlar fışkırdı açılınca O nokta.

‘Bezm-i Elest’ çınladı: “Elest-ü Bi Rabbikum”.
Tam yokluk sınırında: “Beli Ente Rabbikum”.

Varlığın coşkusuyla zerreler aleminde;
Her anı bir asırlık bayramlar gündeminde.

Varlığın serüveni uzandı sonsuzluğa,
Elif geri geliyor, koşuyor noktalığa.

Hamd-u senalar oldu dilimizden tek düşen,
Noksanlık ve günahtan tevbeler bize düşen…

30. Temmuz. 2004