Elif Kerenciler Şiirleri - Şair Elif Ker ...

yükseklere uzanmaya çalıştı deliliğim
kayboldu kalabalıklarda
hafif tebessüm içerdi yüzünün hali
boynunda en sevdiğim halkalardan
sarılasım gelir...

maviyi sevdim
gördüğüm ve görmediğim
tüm renkler içinden
dahasının derinliklerine inmeden
vazgeçtim hepsinden
maviyi seçtim

çağlayanlar kuru
daraltılmış yatakları akarsuların
arsızlıklar yapılıyor sessizce
kimseye hissettirilmeden
yollar uzadıkça uzuyor
yaşamım en kısa halinde gibi

-lodos esmeye devam ediyor.yıldızlar çok net.bulutlar parça parça da olsa yerini almış yine.Yaşamı uzun zamandır bu kadar yoğun hissetmemiştim.içim çok sıkılıyor midem hala bulanık, duygularım karma

-bırakma kendini ne olur.elimden geleni yapmayı istiyorum ama engelleniyorum yaşama

-en sahip olduğum, ruhum can cekişiyor gözlerimin önünde bense yutkunuyorum hala

yepyeni bir hayattı adı
soyutlanan insanlardan
cevreden cevremdekilerden
alıskanlıklarımdan
yeni davranıslardı edindiğim
güzele yönelen

ne bu şırıl şırıl geliyor bi yerlerden
sanki yaşanılanın sesi
içimi kabartıyor
sevinç çığlıkları atıyorum hayata
bak gülebiliyorum
beni ısıran böceklere

sorgu günlerindeyim kendimle
garip bir kesişme anı
kalakaldım öylece
yön bulamadan adım atamıyorum
yönümü nasıl bulacağımı kestiremiyorum
bulutlar dağılıyor artık

Bir gerçeklikti yaşamımdaki
en olmazların gölgesinde
uzun yollar ve daha gidilmesi gerekli
ne artan ne eksilen getiriler
sadece umut ellerimdeki
düşüncelerimde sevinç

uzun zaman oldu
yazmak isteyipte yazamayalı
iki üç cümleden ibaret oldu ama
oh işte yazdım ya!

01.12.2008

Ve bu son sarkım
Ne sana ne baskasına yazılmış olan
Yeni bir yıl daha bitiyor bir başka yeni yılı karşılarken
Hayat cok umutsuz
Çok sessiz
Geceler hıçkırık, karartı