Elif Kadar Sevmek Şiiri - Berker Sinan C ...

Rüzgarın kokunu bana bahşetmesiyle başladı benimde hikayem,
Bir çok sebep vardı hayatta kalmak için;
Benim ise bahanem sadece nefesindi...
Sustum bu gece sevgi dolu cümleler kurmaya çalışırken
Suskunluğum sanki kalbimde çoğalan çığlıklarıma saygı duruşuydu.
Yüreğimde olan depreme, Dizlerimin titremesi, Aklımın kayboluşu,
Ve sensizliğe uzanan ellerimdeki sigaram da dahil oldu yokluğunda.

Sana koştuğum her anımda ters yöne dönmüş yolcu gibiyken
Rotasını kaybetmiş şeridini takip edemeyen acemi bir şofördüm
Zaman yine sensizlik, Saatlerin en yoğun olduğu bir vakitteyim
Sensizlik bitmiyor, yokluğun yakıyor, vakit ise hiç geçmiyor…

Sen Allah'ın lütfu gözlerimin buğusu
Ve aklıma armağan kalbime hediyesi
Sen hayatımın en kolay, ve bir o kadar da zor sınavı
Ben bilgiden yoksun boynu bükük garip bir öğrenci
Ve ben yalnızlığın mezuniyetinde yerlere serilmiş iken
Sen ömrüme doğan bembeyaz gelinliğinde kırmızı kurdeleli ödülsün…
Ve sen ilk sınıfta kalmışlığım, Hayatımın okulusun.
Sen benim kısaca yaşarken ölmüşlüğümsün…
Havalar çok soğuk, üşürsün bilirim dikkat etmezsin kendine ama yinede dikkat et.
Hiç olmadığın kadar kendine iyi bak mesela,
Hiç olmadığı kadar mutlu et kalbini.
Delicesine bir sevdanın uçurumunda yok sayılmışlığın,
Bir köşeye bırakılmışlığın,
Sensizlik ilerledikçe yanımda, ben kalakalmışlığın,
Seni bana gösteren her görüntüde anımsamada,
Ve beyazlara sarılmışlığın kendisi olduğumda,
Yokluğunun sorgusunda yaşamla imtihanımsın sevdiğim sen…

Hem özlemin hem sevginin kölesiyim,
Ben ki ufak tefek bir can,
ALLAH korkusunun yanına sensizliği katmışıyım,
Eksikliğini yaşarken parçalanmışı,
Paramparça kalmışıyım,
Kaderine küsmüşlüğüyüm yokluğunda,
İnce sitemi, Siyahı beyazıyım ben bu hayatın,
Öyle ya hani gönlünde yer arayıp bulamayanıyım,
Senden aşkı dileneni,
Daha henüz yeşilindeyken sararıp solan yaprağıyım ben
Kalbi kırık aklı eksik yaşayanıyım,
Bir cinayetin kurbanı, camlara sıçramış kan iziyim.
Ölümüne severken ve tamda bulmuşken kaybedeniyim ben.

Bizimde evimiz yuvamız koşuşturacak çocuklarımız olacakken,
Misafirliğe kalmışıyım…
Hep eksik kalmışlığın, Hani geride kalmışlığın biriyim sanki,
Gözlerimden dökülenler saçma sapan bir ayrılığın temsilcisi değil,
Yıllar sonra karşılaştığımızda, İki yabancı bile olamayışımıza…

Ben senin gözlerinin rengi için ağlamadım.
Bakmaya doyamadığım yüzün içinde senin içinde ağlamadım.
Gözlerimden dökülenler akşamın karanlığında evime döndüğümde
Babamm diye seslenemeyecek çocuklarımızadır.
Ve ben ne halde olduğumuza değil.
Halimi hatrımı sormadığın zamana küsüp,
Çekip gitsem bile boynuma sarılmayışına,
Kal be adam.
Bende seni çok seviyorum demeyişine ağladım…