Elif Gibi Şiiri - Mustafa Atiş

Kıyamda “Elif” gibi, rükûda “Lam” gibiydik
Makbul olan duada Dârü’s-selâm gibiydik
Âlimin dudağında veciz kelâm gibiydik
Celse ve secdemizde “He”ye sırdaş olduk biz

Nefisle savaşırken tacı tahta bıraktık
Vecd menziline varıp hâli bahta bıraktık
Kül edip bedenleri ol dergâhta bıraktık
Hakkın tariklerine bağlı pirdaş olduk biz

Beni Hâşim’a yıldız, Busrâ’ya nur doğardı
Türab olan kalplere gökten rahmet yağardı
Kâbe gibi yadıgâr, Mekke gibi yâr vardı
O mukaddes beldeye fâni yoldaş olduk biz

Selahaddin dirilip Ömer’le bize baksa
Utancımız dökülüp gaflet vahdete aksa
Gülse Mescid-i Aksa, ümmet ayağa kalksa
“Hucurât On”da kaldı, hani kardeş olduk biz