Elemli Günce Şiiri - Okan Kangal

Günce,sırıtmadın hiç takvimlere
Tebessümünün üç ayağı kırık sandalyede
Bir cambaz edasıyla öptün
En güzel hatıralarımın alnından
Yalansızsın,riyasızsın amenna
Yalnız tek bir yapragını
sürmedin gönlüme,dokunmadın bana
Günce benle beraber soludun acının her rengini
Mazmun bir katiptin,benim gibi her harfin karasına meftun
Sen suskun, ben cılgın
Bulmustuk dengi dengini.
Yaldızlı sayfaların olmadı belki ve karıstıran sacını basını,
bendenızden baska.
Ve getirende yoktu tozlu yüzünü aşka,
yamalıklı satırlarımdan başka
Ama gün gibi yazıyordun ruhumu.
Hüznüm sendin,sevincime kol kanat geren
En sıkıntılı rüyalarda,bana apak gönlünü veren
Donuksun bugün elin varmıyor tarihi resmetmeye
Benimde gönlüm gitmiyor birliğimizi feshetmeye
Söyle nedir derdin amansız yirmi üç sene
Dosta öte dost gibi bekleyene
Demek bir ilki yaşıyorsun
Gündeliği değil,ebedıyetı yazıyorsun
İlk mi bu?
Nereden çıktı şimdi bu?
Doktorların küfrettiği reçeteler gibisin
Allak bullak üzerindeki her harf
Farkındayım günce aşık oluyorsun
Ben neyi yaşarsam sen kagıda onu doluyorsun