Ele Avuca Sığmaz Şiiri - Jale Keskinkılıç

ELE AVUCA SIĞMAZ

Benim şiirim benim gibidir
Ele avuca sığmaz
Yontulmaz sıkıştırılmaz
Üstelikte korkmaz
Ne gardiyanlar dikebilirim
Bir tek dizesini bile beklemeye
Ne zincirler bulabilirim
Dağınıklığını kenetlemeye
Ne de söz geçirebilirim
Biliyorum diyeceksiniz
Bu böyle olmaz

Bir kır çiçeği gibidir o
Dağda taşta boy atar büyür
Çeksem onu özenle getirsem düzlüğe
Solar küser
Bir tek tohum bile vermez

Bir kuş saysam salsam onu
Vadiye
En kuru dala konar
Birde el etmez mi gel diye
Yolsam onu
Yolsam onu
Birde önünüze katsam
Korkuyorum o zaman
El ederdiniz
İşte istediğimiz buydu
Gel katıl diye
İşte o zaman ben yıkılırım
Ağzım kenetlense de
Yüreğimden bir ses yayılır
Vay vay vay diye

Ne yere sığarız
Ne göğe
Ne durdan anlarız
Ne de inadımız tutumu
Yürümekten
Bir kusurumuz var
Vazgeçmeyiz bu vurdumduymazlıktan

Şiir şiir şiir
Yaşamak senin için
İkide birde tehdit etme
Bahsetme öldürmekten
Biz yine yolumuza gidelim
Birbirimizi yiyelim
Yolmayacağım o çılgın tüylerini
Belki de yolarım
Kafamı kızıştırırsan
Yorma beni şiir
Üzme beni şiir
Bende seni öldürürüm
Sen beni öldürürsen,
Yolarım kanatlarını
Uçamazsın
Bir kağıt parçasına yansır gölgen
Ondan öte değil uçmak
Koşamazsın
Bir yumuşak el
Gezer belki küçücük bedeninde
Sevgimi var yergimi var
Dokunuşlarında
Çözemezsin

Şaka şaka
Yolmam kanatlarını
Kıyamam sana
Bir kır çiçeği gibi kal
Değiştirmem toprağını
Bir böğürtlen kadar olsun
Bu yeter bana
Bırakmam seni
Hiç bırakmam
Değiştirmem
Bir çobanın dudağında türkü olasın diye
Bir sevdalının yüreğinde bitmeyen umut

Kentlerden mi
Köye ulaşırsın
Köyden mi kente
Onu zaman gösterecek
Yeter ki kanatların olsun
Teselli bulayım
Ben sanatçıyım
Sen özgürsün
Ben uçamam
Benim kanatlarım
Her çağda kırık
Yolmam tüylerini
Korkma benden
Yeter ki sen
Ufka kadar uzan
Hep ol yarınlara umut.
JALE KESKİNKILIÇ