Elde Var Yirmi Tane İkili

Duyulmuyor muyum?
Sesimde ayak izlerin varken bile
Sayende
Çamlardan çalıntı yapraklarla iğne iğne gece
Her neysem gecede
Dünde bugünde
Yine oyum öyleyim

Ama nedenini bilemeden
Hızlı kaplumbağalar çıktı yola
Kiminin adı dakika
Kiminin ay
Kiminin hayat
Avuç içine yazılacak kadar çizgileri
Dile dolanınca dünya misali
Anlatılamazları da sayarsak
Elde var
Yirmi tane ikili

İkililerden geçen yirminin
Rengarenk her sayfası
Ki kopyalı sanki sevdalardan
Taş toprak sarplardan
İncinmişlik kokan sahil evinin kıyısı gibi yüreğim
Fırça ucundaki yakamoz sesine saklanan
Yorgun bir nağmeyim

Ah anlaşılmaz dünya
Bir pırıltılı cama pahasızlık sığdı da
Ardına bakmayanların asaleti akla sığmadı
Her gece fütursuzca bir masal ziyan edildi
Sonuna aldırmadan masalların
Sabah yine geldi
Tek kâr sancılı duvar
Sesleri odalardaki çılgın bakışların deliciliği
Tek fark yaşlanan kalem ucu
Ve hâlâ aydınlık alabildiğince kavurucu
Karanlık cürmünden daha boğucu
Yalnızlıksa yatağın ayakucu

Masallara aşina gecelerden
Duyulur uykusuzluğun sakin soluğu
Ve kopan bir kıvılcım olur dudak kenarında
Saklanan sahipsizlikler ateş alev yanarken avuçlarda
Kalemler kül rengi imzalar ritimlerini satırların
Hiçe sayılamayacak kadar çoka saydığım hatırların
Değersizliğine şaşıyorum
Güzel bildiğim kalpteki patırtıların

Kundaklar dolusu hayal büyütüyorum
Kökleri derin derin salınır yüreğimde
Bir ucu umutlarım bir ucu hayatken
Korkuyorum hoyratlığa maruz kalırsa diye
Ve bu nedenle dönmemeli yeşilim griye

İşte yine hatırlıyorum anbean
Çakıl taşı yuvarlarcasına yolladığın sesin
Saçlarıma dolanıp sahipsizliğime gülüyor
Sancılarım adım adım net flulardan geçiyor
Bir iki kanamanın sahibiyken yokluğun
Varlığınla yaşanmamışlığımın saçlarına gül takamadın
Soluksuzca her yalnız değilim diye bağırdığımda
Yalnızlığın kuvvetini ölçmeye yeltenir cesaretim
Ve insafsızca
Darbelerin gerçekliğiyle kalıplaşır
Dondurulmuş
Kesilmiş
Şekli sabit bakışlarım ve esaretim...

(28 10 2010)