1.
Anlamını yitirdi gelinmeyen yolların zifiri karanlık dehlizlerinde bakışlarını aramak
Bilmiyorsun çünkü kuruyan göz pınarlarımdaki umutsuzluk rüzgarlarının yangısını
Hayat ne garip bir yolculuk .
Çocukluğumuzda her düştüğümüzde annemiz tutardı elimizden.
Her yürek acımızda o silerdi gözyaşımızı .
Yaşımız ilerledikçe düşse de bir daha kalkamasa diyen insanlarla dolup taşar çevremiz.
Ama her şey ne kadar boşmuş diye son yere kapaklandığımızda ,yüzümüz gözümüz kum toprak dolduğunda ,yada her yer karanlık dediğimizde taşı delip çıkmış bir çiçek gülümser size ,sadece size …
Gözyaşları ile çamurlaşmış o hayatın kiri pası arasından göz kapaklarınızı aralayabildiğimizde sessizce bizce selamlaşırız o minik canın titrek yaprakları ile .
Saklandığı yerde unutulmuş bir sevda yüreğim
Hayat zifiri karanlık
Hıçkırıklarım sessiz
Durmuyor gözyaşım,söndürmüyor
Yine bir sonbahar gibi gönlüm
Kısalan günler gibi sevinçlerim
Uzayan geceler gibi hüzünlerim
Üşüyen topraklar gibi soğuk
Sararan bahçeler gibi ıssız yüreğim
Kaç yağmurlu gece
Kaç dolunay geçti sensiz
Kaç şafak doğdu uykusuz
Gittin yine.. kaçıncı kez sessiz ,vedasız ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!