Elde Ne Varsa Yoksa Şiiri - Aygün Yıldız

Yaşamanın verdiği huzur, huzursuzlukla doludur.
Gençliğim de çiçek gibi, susuzluktan kurudu.
Her yanımı, pervasızca, çalı çırpı bürüdü,
Bir ihtiyar gibi, yıllar, beni de ölüme sürüdü...

Demlendik, tav olduk; dövüldük, şekil aldık.
Kendimizden emindik, yaşıyorduk bilhassa.
Bir kuş gibi, özgürüz, sanmıştık,
Derken, hayat aldı her şeyimizi, elde ne varsa yoksa...

Seviyorduk, ümit ede ede, sevilecek şeyleri.
Bozuyorduk, yemin ede ede, bütün tövbeleri.
Sevildiğimizi sanarken bu yaban otlar tarafından,
Neden ezdik, güzelim, güven veren, çiçekleri?

Sarhoştuk, nara attık; ayıldık, yara açtık.
Birbirimize yabancıyız, öyle olmayacaktı hatta.
Her nârâda gürüldeyen, yollar, bizim sanmıştık,
Derken, hayat aldı, yıllar çaldı, her şeyimizi
ELDE NE VARSA YOKSA!..